Մեծ Պահոց երկրորդ Կիրակին կը կոչուի Արտաքսման Կիրակի եւ օրուան խորհրդածութեան նիւթը կ’անդրադառնայ մարդու սկզբնական մեղքին եւ անոր անկումին:
Ադամն ու Եւան չպահեցին Աստուծոյ կողմէ իրենց տրուած առաջին «Պահքը» եւ ճաշակեցին «Բարիի ու Չարի գիտութեան պտուղը»:
Արգիլեալ պտուղի ճաշակումը մարդկային կեանքի առաջին մեղքը եղաւ: Ոչ թէ պտուղը չար էր, այլ մարդուն Աստուծոյ չհնազանդիլն էր չարութիւնը:
Անոնք դրախտէն վտարուեցան ոչ թէ մեղանչած ըլլալնուն համար, այլ մեղքը չխոստովանելնուն համար: Ադամ մեղադրեց Եւային. «Այն կինը որ ինծի հետ ըլլալու տուիր, ան զիս խաբեց, ինծի պտուղը տուաւ եւ ես կերայ»: Իսկ Եւան ըսաւ. «Օձը զիս խաբեց, եւ ես կերայ»: (Ծնն 3.13-14):
Դրախտէն արտաքսուիլը ոչ թէ միայն Ադամին եւ Եւային նիւթական աշխարհի մէջ յայտնուիլը եղաւ, այլ իսկական պատիժը՝ Աստուծոյ Կենդանարար ներկայութենէն զրկուիլն էր:
Արտաքսումը մեզի ցոյց կու տայ, որ մեղքի մէջ ապրող մարդը չի կրնար Աստուծոյ ներկայութեան մէջ ապրիլ:
Տաթեւ Ա. Քհնյ. Միքայէլեան